Рубрика: Әдебиет

1 157 Views– Сіздің үш ай ғана өміріңіз қалды!.. Тіпті сұрап қоймадыңыз ғой. Ғалымжан Жартыбаев мұны естігенде жүрегі тастөбесіне шығып, өңі қураған шөптей қуарып, сылқ ете түсті. – Доктор… айтыңызшы ешқандай үміт жоқ па, сонда? – Беті біруыс шәушиген тыриған арық кәріс дәрігері қолын жуып, орамалға сүрткілеп келіп, көзілдірігін алып, бұған үнсіз қадала қарап отырып, отырып: […]

1 113 Views(Соңы. Басы өткен санда). – Мен жыршымын ғой. Соғысқа қара домбырамды алып барып, мені үгіт бригадасына қосып, ән-жыр айтып, солдаттардың көңілін көтеріп жүрдім. Келінжан, маған ащылау етіп қара шәй құйып беріп қой. Алдымен «Алпамыс» жырын айтып берейін, – деп жырды бастап та кетті. Ол жырдағы әр адам болып, дауысын салып, бірде күліп, бірде батыр […]

1 035 ViewsАспанқора тауында қыстап қалғанбыз. Біздің киіз үй тас қорасы бар биік қара жартас қалқасында. Әкем бойдақ қой бағады. Сайда бетіне мұзы қатпайтын ашулы өзенге түсте отарын айдап апарып суарып, күнгейге жайып шығады. Өзеннің арғы қабағы Қақпатас, ары қарай Кішісаз, Үлкенсаз, Құлансаз деген жазда ұлан жайлау болатын алып таулар қырғыздарға дейін жалғасып кете береді. Тау […]

1 337 ViewsТӨРАҒА ҚАРҒА Алғашқы қарда Ала қарға, Қабылдау комиссиясының Төрағасы болды, Торғай шағым жасады. Азаматтық құқық қолданып, Бір емес Әлденеше рет жасады. – Үйіміз уілдеген суық, Жылымайды! Едені еден емес, Ырсиған Арбаның шанағына ұқсайды. Кім көрген мұндайды? Қарға қарқ етіп Торғайдан сұрайды: – Тендірді ұтқан кім? – Шау қарға! – Жобаға қол қойған кім? – […]

1 407 Views(Соңы. Басы өткен сандарда). * * * Күнде түсте, немесе кешке ол тамағымды әкеледі. Шешесі асханадан қолы тимей, шыға алмайды. Ол кірер-кірместен бас салып, өліп-өшіп өбіп, аймалап төсегіме ала жөнелемін. Ол да аққала тістерін көрсете рахаттана күліп, жайнап шаштарымды тарақтап, арқа-басымды сипалап, шөліркеген ернін тоса береді. Көктемгі үлпілдек қызғалдақтай ажарланып, құлпырып кеткен айдидарын, қылаңдай […]

1 955 Views(Соңы. Басы өткен санда). Аядай ғана таразышылардың бөлмесінде екеуміз ғана. Әйнектенген терезе аржағында таразыға машиналардың бірі келіп, бірі кетіп жатыр. Бұның өкпелегені қандай әдемі. Кәмпитке ренжіген сәбидей қабағы ашылмаған қыз күліп жіберді. – Айсұлу, тергеп жантерімді шығардың ғой. – Мә, алыңыз Назымбек ағай, – деп сөмкесінен беторамал шығарып ұсынды. Борша-борша қапырықтан терлеп, әтір иісі […]

1 624 ViewsДүрілдеп өтіп жатқан тойдан ақырын сытылып, сыртқа шығып кеттім. Дүбірлеген зал іші қапырық, у да шу музыка, кезек-кезек топ-тобыменшығып жаттанды сөздерді сағызша созып сөйлеушілер – ығыр ғып жіберді. Шөп біткен қурайланып, шілденің піскен шағы. Мейрамхананың алдында ары-бері жүргіштеп, тау жақтан ескен самалға кеудемді тостым. Арырақтағы ағаштар саясына қарай бара жатқанымда: – Аға, ағатай! – […]

2 106 Views(Соңы. Басы өткен сандарда). 1961 жыл – Мұқаң өмірінің соңғы жылы. Осы жылы Мұқаңды екі адамның қазасында көрдім. Ол Жұбан Молдағалиевтың анасы мен Жұмағали Саинның жерлеуіне қатысты. Жұмағалидің басында көзіне жас алды. Екеуі ауруханада бірге жатыпты. Жұбанның шешесін жерлегенде Мұқаң Кеңсай зиратына бірінші рет барыпты. Ол кезде зират жаңа басталған, көлемі шағын, қазіргі Шахмет […]

1 440 Views(Соңы. Басы өткен санда). Алматыдай ғажап, көркем қала әлемде жоқ-ау. Жылдағы демалысымды осы әппақ қар басқаншыңдары көкке шаншылған Алатау баурайында аунап-қунап өткізіп, рахаттанадемаламын. Медеуге бара жатқан жол бойында көкорай шалғын, қалың ағаш көмкерілген МВД санаториінде жеке ақсарай люкске орналастым. Енді жаңа кітабымның қолжазбасын қарап шықпақпын. Түскі асқа барғанда асханада Досов ағамды кездестіріп, мәре-сәре болып […]

1 449 Views(Жалғасы). 1957 жылы Мұқаңның «Еңлік– Кебек» атты пьесасы кезекті бір өңдеуден өтті де, қазақ драма театрында қойылды. Осы пьесаның қойылуы республиканың мәдени өміріндегі үлкен бір оқиға болып еді. Неге екенін білмеймін, Орталық Комитет те оған ерекше көңіл бөлді. Комитет хатшысы Нұрымбек Жанділдин қорытынды репетицияға барып тыңдады. Олардың ыңғайымен біз де жүгіретінбіз. Күнделікті репетицияларға да […]